Ons ontbijtgesprek in de Hemelhoeve begon alvast onder een idyllisch vleugje eerste sneeuw. Een jaarlijks moment waarop we even afstand nemen van de waan van de dag, en samen met een gastspreker het eens kunnen hebben over wat leeft in Vlaanderen en zijn brede Vlaamse Beweging.

Verwelkoming door onze fractieleider in Brasschaat, Dimitri Hoegaerts.

Vandaag verwelkomen we niemand minder dan Michael Discart, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging VVB. Een organisatie die al sinds 1956 ijvert voor de maatschappelijke, culturele en politieke ontvoogding van Vlaanderen. Via studie, acties en debat, streven zij buiten de partijpolitiek om naar Vlaamse zelfbeschikking tot een onafhankelijke staat in Europa.

Helaas ligt net vandaag die VVB, onder vuur. Niet door linkse actiegroepen, niet door Belgicistische krachten of Francofone politiek, maar wel vanuit de Vlaamse regering zelf geleid door een zogenaamd Vlaams-nationale partij.

Vanuit Vlaams Belang Brasschaat is de boodschap alvast duidelijk: “de Vlaamse Volksbeweging, Michael en de Vlaamse Beweging in het algemeen, mag zich niet laten muilkorven!”

Michael Discart, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging VVB.

De grondstroom van de VVB, is de Vlaming warm te maken voor Vlaamse onafhankelijkheid, dat doen ze oa via hun online bevraging. Die strijd om zelfbeschikking is vandaag in de eerste plaats een sociale strijd om de rechten van de Vlaming in eigen land. Zijn drijfveer als voorzitter vindt Michael Discart in onrechtvaardigheden die ze aanklagen.

Vooral in Brussel, waar de Vlaming dagdagelijks in zijn minderheid wordt bevestigd. Niet in het minst als het om gezondheidszorg gaat en je niet eens meer in eigen taal geholpen wordt. De VVB voert hierin een actieve strijd om wantoestanden, die soms tot schrijnende toestanden leiden, aan te klagen. In het bijzonder de Brusselse ziekenhuizen, die ondanks de taalwetgeving nalaten Nederlandstaligen in hun moedertaal te bedienen, waar hen bijgevolg accurate zorg ontzegd wordt. Niet alleen benoemt de VVB deze wantoestanden, er worden ook juridische stappen ondernomen tot dagvaarding toe.

Ook in de gordel rond Brussel, wordt het Nederlands alsmaar verder in diezelfde verdrijving gedrukt. Vlamingen worden hiermee aan snel tempo vreemd in eigen land.

Brussel die in politiek woelig water verkeert, zal gezien haar schrijnende financiële toestand beslist ook bij Vlaanderen komen aankloppen. Hoe zal deze Vlaamse regering, die haar Vlaamse strijd gestaakt heeft, hiermee omgaan?

Nu die Vlaamse regering de VVB heeft laten vallen, door haar financiering volledig droog te leggen, is Michael’s vastberadenheid om door te gaan des te groter. Met een ledenaantal dat sinds de afgelopen twee jaar terug in stijgende lijn gaat, is de boodschap van Michael helder: “als we klappen krijgen, vechten we terug!”

Dank aan het personeel van de Hemelhoeve voor hun gastvrijheid en het smakelijk ontbijt. Hiermee sluiten we alweer een bevlogen editie van Brood & Spreken af!

Michael Discart en Ellen Samyn, voorzitter Vlaams Belang Brasschaat.