Afgelopen weken werden onze ‘jongeren’ alweer in een slecht daglicht gesteld. Hoezo onze jongeren, denkt u? Voorbij het jeugdige kattekwaad dat we allemaal wel eens uitspookten, ontbreekt het bij een deel van de bevolking hoe langer hoe meer aan ouderlijke opvoeding en wordt de grens van normvervaging ver overschreden. Het waren opnieuw allochtoon geweld gericht tegen onze waarden en links anarchistisch verzet tegen onze traditionele samenleving, die het nieuws overheersten.

Of ze nu Adil, Floyd of Nahel noemen, steeds opnieuw wordt een uit de hand gelopen aanhouding van een allochtone delinquent misbruikt, om haat jegens onze samenleving te doen uitbarsten. Nochtans konden we bij de dramatisch uitgedraaide aanhoudingen van een Jonathan Jacob of Jozef Chovanec, voorbij de juridische vraag om opheldering, geen rellen of plunderingen waarnemen. Zij behoorden niet tot die goegemeente van ‘delinquente slachtoffers’, die onze ‘jongeren’ wel tot rellende verontwaardiging konden beroeren. Daarnaast blijven onze ‘jongeren’ ook het nieuws beheersen met hun baldadigheden op het openbaar vervoer of de opstootjes in recreatiedomeinen.

De klassieke media hebben onder de dekmantel van de diversiteit, het blazoen van onze jongeren bezoedeld. Een hele generatie wordt hiermee aan de schandpaal geplaatst, terwijl we allemaal weten dat het geen ‘jongeren’ zijn, maar vandalen, linkse anarchisten, plunderaars en allochtonen die zich niet willen inschrijven in onze westerse gemeenschap, … veelal van jonge leeftijd. Kortom een groep misdadigers die zich buiten en boven onze rechtstaat en maatschappelijke waarden stellen, met als enige doel chaos en verderf te zaaien.

Het tuig wikkelt zich in de slachtofferrol en dicteert zijn wetten. Het burgerschap delft het onderspit, waarbij het de goedmenende burgers zijn die in hun vrijheid en veiligheid getroffen worden.

De rellen zijn opnieuw gaan liggen en de rust wedergekeerd, maar voor hoe lang? De ‘jongeren’ staan weer op vrije voet en het buskruit nog steeds in onze wijken aanwezig, wachtend op een volgende vonk. Er wordt door de klassieke partijen en media weer volop geminimaliseerd en in eigen boezem gekeken. Wellicht een gebrek aan kansen, te weinig vertier, racisme en verontwaardiging over preventieve aanhoudingen. Het gebrek aan burgerzin en verantwoordelijkheid wordt afgeschoven, waarbij de echte slachtoffers weer de schuldigen worden in dit verhaal.

Zoals onze voorouders op 11 juli 1302 voor een maatschappelijke tweespalt stonden, staan ook wij vandaag als maatschappij op een kantelpunt. Laten we ons verder door buitenlandse invloeden overrompelen en uit oikofobie minachten, of nemen we het heft terug in eigen handen? Dulden we nog langer linkse en Belgicistische knevels, die ons een Vlaams en kordaat beleid ontzeggen? Zijn we bereid de strijd aan te binden om onze identiteit, vrijheden en welvaart te vrijwaren, die onze ouders en grootouders hebben opgebouwd?

Bij gebrek aan ‘jongeren’ hebben we in Brasschaat gelukkig nog onze jeugd. Een Vlaamse jeugd die het goed meent met zijn vaderland en zijn moedertaal koestert. Een jeugd die ook talrijk intekende op onze leeuwenvlag actie. Een jeugd die trots en met gerechte rug in het leven staat. Een jeugd die daarmee een signaal van hoop en vastberadenheid uitdraagt!

Hoe vaak worden we gedreven naar de gedachte onze idealen te laten varen, dat onze zelfbewuste strijd een vervlogen zaak is?

Daarop antwoorden wij als Vlaams Belang een duidelijk “HOU VOL!”. Je staat niet alleen en dat kan je vandaag op 11 juli duidelijk laten blijken met het uithangen van je leeuwenvlag met zwarte klauwen, fier en strijdlustig voor echte Vlaamse ontvoogding!

Daarom trekken onze Brasschaatse Vlaams Belang bestuursleden er dezer dagen op uit, om u met een leeuwenbiertje te danken voor uw steun.

Aan alle Brasschaatenaren een fijne en strijdvaardige Vlaamse 11 juli feestdag gewenst!